صنعت سنگ ساختمانی در ایران همواره ظرفیت های بالقوه خود را برای ایجاد شغل و کسب درآمد – و به تبع آن سودآوری ثابل قبول برای فعالان این عرصه – نشان داده است. شاید بتوان گفت از انجا که بسیاری از فعالیت های استخراج ، فرآوری و فروش سنگ ایران – داخلی و خارجی – توسط بخش خصوصی صورت گرفته ؛ لیکن بازار سنگ ایران در دهه های اخیر رونق داخلی و خارجی چشمگیری داشته است. اما همچون تمامی صنایع و کسب و کارهای امروزی، تجارت سنگ ساختمانی نیز متاثر از عوامل کلان و خرد متعددی است.
مولفه های مربوط به فضای کلان کسب و کار نظیر ثبت مالکیت ها ، پرداخت مالیات چالش های مربوط به تجارت بین المللی ، اخذ اعتبارات ، حمایت از سرمایه گذاران ، اجرای قراردادها و پرداخت دیون از یک سو و چالش بر سر مسائل خرد صنعت نظیر نحوه اعمال وظایف مدیریتی ، تجزیه و تحلیل بازار ، تجزیه و تحلیل رفتار مصرف کنندگان و کسب و کارهای مرتبط از سوی دیگر به پیچیدگی برای اشتغال در صنعت قدیمی افزوده است.
شاید بتوان گفت که اکثر صاحب نظران و فعالان این حوزه تمرکز خود را بر مقابله با آفت هایی نظیر : عدم استفاده از روش های مدرن و فناوری مناسب جهت تولید، سطوح پایین کارایی و اثر بخشی تکنولوژی ها در این صنعت و در نتیجه عدم بهره وری ، مقیاس تولید نامناسب ، شرایط خاص بازار داخلی ، متوسط قیمت ها ، تخمین ذخیره معادن و تنگناهای مالی، معطوف داشته اند؛ حال آنکه شاید با نگاهی ، اینبار جامع تر ، به راهبردهای مدیریت کسب و کار بتوان تا حد زیادی بر مشکلات و پیچیدگی های موجود فائق آمد.